شیوع آلودگی به ویروس هپاتیت b و عوامل خطر آن در کودکان و نوجوانان خیابانی شهر اصفهان

مقدمه: میلیون ها کودک در جهان در خیابان ها زندگی می کنند. برخوردهای خشونت آمیز، مصرف مواد مخدر و سوء استفاده های جنسی به وفور در این جمعیت دیده می شود. این افراد در معرض ابتلا به عفونت های ویروسی از جمله هپاتیت b هستند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین شیوع آلودگی به ویروس هپاتیت b و عوامل خطر آن در کودکان و نوجوانان خیابانی شهر اصفهان طراحی گردید. روش ها: در یک مطالعه ی مقطعی، 399 کودک و نوجوان خیابانی شهر اصفهان طی سال های 86-1384 به روش نمونه گیری غیر احتمالی آسان، پس از تکمیل پرسش نامه ی اطلاعات دموگرافیک و رفتارهای پر خطر، از نظر آلودگی به ویروس هپاتیت b مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار 15spss و با روش های آمار توصیفی، t-test، 2χ، mann-whitny و logistic regression مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تعداد 271 پسر (68 درصد) و 128 دختر (32 درصد) با میانگین سنی 27/3 ± 74/12 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. 68 درصد شرکت کنندگان، فقر را عامل اصلی خیابانی شدن خود می دانستند. در مورد مصرف سیگار، مشروبات الکلی و مواد مخدر به ترتیب 7/91 درصد، 7/94 درصد و 7/96 درصد سابقه ی مصرف نداشتند. 4/34 درصد دختران و 4/4 درصد پسران (001/0p = ) سابقه ی برقراری رابطه ی جنسی و 68 درصد دختران و 3/17 درصد پسران (001/0 p =) سابقه ی درگیری فیزیکی با دیگران داشتند. در بین شرکت کنندگان شیوع hbs ag 3/3 درصد، hbs ab 4/14 درصد و hbc ab 1/2 درصد بود. بین شیوع هپاتیت b و عوامل خطر احتمالی رابطه ی معنی دار آماری یافت نشد . نتیجه گیری: لازم است ضمن اجرای برنامه های آموزشی جهت آگاه سازی این جمعیت از رفتارهای پر خطر و بیماری های ناشی از آن، نسبت به برقراری کلاس های آموزشی در راستای ارتقای کیفیت زندگی این کودکان و نوجوانان و واکسیناسیون هپاتیت b در افراد فاقد ایمنی، اقدام نمود.